Wy dajcie im jeść

Czasem jest tak w naszym życiu, że Pan Bóg odpowiada na nasze potrzeby, ale my nie potrafimy docenić tego co On nam daje – mówił w homilii bp Kiciński nawiązując do odczytanego fragmentu o wyjściu Izraelitów z Egiptu, którzy byli karmieni manną z nieba.

Jakże szybko człowiek zapomina co Bóg dla niego uczynił i zaczyna narzekać. Można je nazwać szemraniem – utyskiwaniem na kogoś za jego plecami Szemranie to brak zaufania. Dlatego jest zasada – zamień szemranie w lamentację – zanoszenie swego bólu i cierpienia przed Bogiem.

- Jesteśmy świadkami oburzenia Boga. Jest kres Bożej cierpliwości. Możemy mówić o miłosierdziu, które jest nieskończone, ale jest też kres Bożej cierpliwości. Nie wiemy jak ona sięga daleko, ale na pewno jest jej kres. (…) Bóg nieustannie lituje się nad człowiekiem, a człowiek nieustannie od Niego odchodzi. Tak jest też na pielgrzymce. Mamy intencje, ale bardzo szybko nieraz zapominamy  z czym i do kogo idziemy. Zapominamy, że trudności są wpisane w nasze życie. Dlatego liczy wierność. Imię Boga to wierna miłość, która w Jezusie Chrystusie stała się miłosierdziem – zaznaczył.

Następnie odniósł się do fragmentu Ewangelii o tym, że Jezus głosił tłumom Dobrą Nowinę i w pewnym momencie nastaje pora tak późna, że daje polecenie uczniom, by to oni dali ludziom jeść. – Bóg mówi te słowa również do nas: Wy dajcie im jeść. Nie tylko po drodze przyjmujcie jedzenie, ale wy dajcie tym ludziom jeść, których spotykacie na drodze.

Przywołał postać chłopca, który ma 5 chlebów i 2 ryby. – Od decyzji małego chłopca uzależnione jest nakarmienie tysięcy ludzi. A jak on powiedział „nie”? W prostocie tkwi wszystko, co Pan Bóg dokonuje w naszym życiu. 5 chlebów i 2 ryby – Pięcioksiąg, a później Prorocy i Pisma – Słowo Boże. A potem 12 koszów ułomków – zapowiedź czegoś, co zostało ustanowione później - Kościół na fundamencie apostołów.

Bóg posługuje się nami – Jezus ujrzał i ulitował się nad ludźmi. Gdy rozmnożył chleb dał go uczniom, a oni dali go ludziom. Tak się dzieje w Eucharystii. Nam kapłanom powierzony jest chleb życia wiecznego i my rozdajemy go ludziom. Takie jest zadanie. Mamy się karmić nawzajem pokarmem, który daje życie wieczne, a nie tylko zatrzymać się na doczesności. Dlatego Bóg daje nam ludzi, którzy wstawiają się za nami.

Na zakończenie odczytał świadectwo za przyczyną błogosławionych sióstr męczenniczek elżbietańskich – s. Paschalis i jej towarzyszek. Zachęcamy do posłuchania:

 

Aktualności